برای بعضی ها باید ریشه بود...
تا امید به زندگی را به آنها بدهیم.
برای بعضی ها باید تنه بود...
تا تکیه گاه آنها باشیم.
برای بعضی ها باید شاخ و برگ بود...
تا عیب های آنها را بپوشانیم.
برای بعضی ها باید میوه بود...
تا طعم زندگی کردن را به آنها بیاموزیم نه زنده ماندن را.