بعضی انسان های هستن که همیشه شاکرن.ذکر لب شون"خدایا شکرت" هست.
اصلا انگار غصه ندارن.توی زندگی شونم میری خیلی مشکلات هست .اما آرامش محض اند.هیچ از مشکلات شون حرف نمی زنن.فقط لبخند و امید.
آدم کنارشون قوت قلب می گیره.
بعضی هام نه، درست برعکس، همیشه شکایت دارن .دایم از وضع شون ناراضی اند.هر جا می شینن از گرفتاریاشون حرف می زنن .از بدشانسی هاشون.
انسان ها پیش شون یاد بدهکاری هاش میفته.
خداوند انسان های شاکررو دوستداره و انسان های شاکر رنگش رنگ آرامش است
زشتی ها رو می‌پوشونن.
بدی ها رو نادیده می گیرن.
سختی ها رو رد می کنن.
و باور دارن که آخرش آسانی است.
چون خداوند فرموده: حتما آخرش آسانی است.
انسان های شاکر خدا رو باور دارن وصبر پیشه دارند .
