بزرگیش را …

سکوتش را ...

عظمتش را ...

اُبهتش را ...

تنهاییش را ...

حکمتش را ...

صبرش را ...

رحمتش را...

عاشقی اش را....

و ...

و ...

بودنش عادتیست، مثل نفس کشیدن!

همراه و سنگ صبور همیشگی


خدا را می گویم !!